hoppípolla

Dit weekend bracht ik in het gezelschap van veel te veel Fransen een bezoek aan Bath. Het stadje Bath welteverstaan, niet het kuipvormig object om je in te wassen. Bath is volgens meneer Wiki de tweede meestbezochte toeristenplaats in Engeland en - vandaag leren jullie een belangrijke les, kinderen - die vriend van alle studenten heeft al-tijd gelijk. Ironisch genoeg regende het de hele dag katten en honden in Bath, wat niet zo bevorderlijk is voor de kwaliteit van de foto's. Nu ja, klagen over regen, daar doe ik niet aan mee, want dat is even nutteloos als klagen dat NMBS-treinen te laat komen of dat Yves Leterme het weer gaat verkloten als premier. Iets dat je gewoon moet accepteren omdat geklaag er niet veel aan zal verhelpen. Maar meneer, we klagen toch zo graag. Wel, fuck off, verzuurde VB-stemmer!

Ah ja, als jullie hier binnenkort een foto van mezelf zien opduiken, schrik niet. Ik heb namelijk een bezoekje gebracht aan de plaatselijke barbier/Arabier, die mijn weelderige haardos heeft gestolen. Arabieren!

P.S. voor de onwetenden: 'hoppípolla' is IJslands en betekent 'in plassen springen'. Iets wat ik al eens graag doe als mijn kleren een verzadigingspunt hebben bereikt dat ervoor zorgt dat ik niet nog natter word. De volgende videoclip is een ode aan de jonge ondeugd die in elk van ons schuilt, ongeacht leeftijd. En ook gewoon een pracht van een nummer natuurlijk. Als iedereen hier naar zou kijken en luisteren, de wereldvrede zou nabij zijn. Voilà, die nobelprijs mag thuis afgeleverd worden aub. http://www.youtube.com/watch?v=4L_DQKCDgeM

for now we are young, let us lay in the sun and count every beautiful thing we can see

Bezoek krijgen is altijd leuk. Tenzij het van pakweg Marc Dutroux is, maar waarom zou die mij in hemelsnaam komen bezoeken. Enkele weken geleden waren de mams, de paps en de zus nog in So'ton en vorig weekend was het de beurt aan mijn toekomstige kotgenoten Ellen, Jannik en Jasmine om mij met een bezoek te vereren. Hieronder de foto's van een dagje Londen, een internationaal Southamptons feestje en een dagje So'ton.

super Sunday

Met drie voetbalgekken in huis, gebeurt het al eens dat we met z'n allen de wedstrijden van onze respectievelijke favoriete ploegen volgen. Vorige week zondag was het weer zover, met drie toppers op het menu. Omdat we allemaal supporteren voor een topploeg, valt er meestal toch minstens één winst te noteren, maar dat weekend was er niemand aan het feest. Club Brugge verloor van het crapuul uit Luik, Inter Milaan bleef steken op 1-1 tegen AS Roma en in Olympique Lyon - Olympique Marseille werd het na een knotsgek scoreverloop 5-5.

P.S. Dit weekend kreeg ik weer bezoek uit het vaderland. Later meer daarover.

gigs galore

De laatste week heb ik me weer wat meer ingewerkt in de lokale concertscene, zelfs in die mate dat ik in vier dagen tijd acht bands aan het werk zag. Meer en meer is Hamptons de plaats van concertplezier. Hamptons is een kleine, alternatieve pub waar je vaak gratis of goedkoop artiesten kan ontdekken. De goede muziek, ook als er niet live gespeeld wordt, is een uitermate welkome afwisseling voor de naar uniformiteit stinkende clubs in Polygon waar 'I've Got A Feeling' van Black Eyed Peas aanbeden wordt als ware het een goed nummer. Ha, de onwetendheid! Gelukkig heb ik ondertussen een schare aan gelijkgezinde zielen gevonden die ook al eens graag een optreden meepikken. Meestal Spanjaarden, en zo is het vooroordeel dat die mensen vooral naar Papi Sanchez-achtige onbenullen luisteren ook weer de wereld uitgeholpen. Waar ik mij ook over blijf verbazen is de kwaliteit van de voorprogramma's. Tristam bijvoorbeeld bracht grappige folknummers over gestolen fietsen en de plaats in de zee waar al het plastiek samenkomt (jep!) Het is hier ook heel gewoon dat er twee of drie voorprogramma's zijn op een avond.

di 3/11: The Chapman Family, Hold Fast, Rapids! (Hamptons)

do 5/11: Peggy Sue, Tristam, Le Plat Du Jour, Bryony Fry (Hamptons)

vr 6/11: Ryan O'Reilly Band (The Platform)

Toetje: een video uit de oude doos dat het roemrijke verleden van de trotse voetbalclub uit deze stad mooi in de verf zet. Wacht zeker tot na de goals - die zijn mooi, maar niet uitzonderlijk - om een voetballesje van jewelste te aanschouwen.

Halloween

Dit weekend vierden ze in Southampton Halloween. Een beetje een vreemd fenomeen, vind ik dat, en in mijn vrije tijd durf ik het al eens beschimpen, daarbij niet mis te verstane termen als 'vuile commerce' en 'McDonaldisering' niet schuwend. Maar hier is het helemaal ingeburgerd en met het spreekwoord "When in Rome, do as the Romans do" in gedachte doste ik me uit als een bloedlustige holbewoner die met zijn blote handen razende sabeltandtijgers te lijf gaat. Zelf maakte ik geen foto's - een holbewoner met een fototoestel zou maar een vreemd anachronisme zijn - maar ik stal weer als de raven. Dat ik op iedere foto sta, zal ongetwijfeld te maken hebben met mijn grote ego. Iedereen speelt graag de hoofdrol in z'n eigen leven, toch?