the last page

De laatste dagen zijn aangebroken (beeld je nu een bombastisch filmmuziekje in om het moment wat dramatischer te maken). Op zondag keer ik huiswaarts. Omdat de volgende dagen ongetwijfeld hectisch en druk worden, ben ik vandaag begonnen met het eerste voorbereidend werk door de posters van de muur te halen. Niet alleen is dat een saaie job, het is ook best wel een symbolisch moment. De laatste nachten zal ik dus niet doorbrengen in mijn kleine maar oh zo fijne kamertje, maar in een klinische omgeving waaruit alle levenslust is weggehaald.

Foto's voor:

Foto's na heb ik niet en ben ook niet van plan er te maken. Beeld je gewoon dezelfde kamer in, maar dan kleur- en zielloos.

Zoals ik al zei, zullen de laatste dagen goedgevuld zijn. Straks ga ik met de rest van ons huis eten op uitnodiging van de bewoners van het andere huis van onze 'landlord', tevens uitwisselingsstudenten en goede vrienden. Morgen ga ik een laatste keer naar Londen, en op vrijdag brengen we een bezoekje aan Portsmouth. Zaterdag speelt Southampton FC voor de FA Cup tegen Ipswich Town en wordt het eindelijk tijd om eens een voetbalwedstrijd bij te wonen. En 's avonds is er uiteindelijk het obligate afscheidsfeest, op een avond die ongetwijfeld intens gaat worden.

Vijf willekeurige dingen die ik ga missen:

1- In de universiteit 'The Guardian' kopen voor 40p, vooral op vrijdagen wanneer die krant een uitstekende muziek- en filmbijdrage herbergt en met een lang weekend om te lezen voor de boeg.

2- De vriendelijke kassiers en kassiersters in ASDA die je steevast begroeten met een welgemeende 'hi ya', vervolgens vragen of ze moeten helpen en ook altijd wel een neef, nonkel of jeugdvriend in pakweg Luik hebben wonen wanneer je je Belgische identiteitskaart moet tonen omdat je alcohol koopt.* Gerelateerd: de openinsuren van eerdergenoemde winkel. Mocht je om half tien 's avond een hongeraanvalletje krijgen en je hebt niets in huis, kan je nog altijd snel een pizza gaan kopen.

(*het beleid van ASDA is om aan iedereen die er jonger dan 25 uitziet de identiteit te vragen. Ik ben dus best blij dat ik meestal m'n pas moet laten zien. Het tegendeel zou me verontrusten)

3- Cocktails gaan drinken tijdens het happy hour van Qué Pasa (twee voor £4,95, een deal gemaakt van WIN)

4- Mijn huis en haar bewoners: het Jovanovic-Engels van Francesco ("Yez, I have the problem with the my language"), de legendarische pech van Agnieszka, de apéros met Yohan en Céline.

5- ALLE ANDERE MENSEN DIE VAN DIT SEMESTER EEN WONDERLIJKE BELEVENIS GEMAAKT HEBBEN. Als ik kon, ik nam ze mee in mijn valies naar België. <3

wrapped up in books

Sinds deze week is mijn Engelse schoolcarrière afgelopen. In een ver vervlogen verleden (vorig decennium!) vatte ik het plan op om jullie daar wat meer over te vertellen, maar altijd was er wel iets anders te melden, zodat dit plan tot op de dag van vandaag naar de achtergrond werd verwezen.

Maar zoals je wel kan verwachten (merk die spanningsboog in de vorige paragraaf) komt daar nu verandering in. Vooreerst moet ik zeggen dat naar school gaan in Southampton toch wel erg verschilt van dezelfde activiteit in het vertrouwde Belgenland. Om te beginnen heb ik officieel maar tien uur les (in de praktijk is dat vaak zelfs nog minder). Daar tegenover staat dan wel dat ik veel voor school moet doen buiten de les: teksten lezen, dingen opzoeken, ... Een vak heeft hier ook altijd twee delen: de gewone les en het seminarie, waar er inbreng van de studenten wordt verwacht. Als een tamme patatzak met een kater naar de les komen is dus niet echt de meest aan te raden optie.

Voor ik naar hier kwam, moest ik de vakken kiezen die ik in Southampton wou doen. Aangezien ik maar voor een semester over het Kanaal trok, was dat geen evidentie want de meeste vakken zijn jaarvakken en bovendien moest ik nog rekening houden met het aantal studiepunten dat ik moest halen. Kwam nog eens bij dat ik van mijn thuisschool geen vakken mocht nemen uit de brede noemer 'Journalistiek' die te ver afwijken van wat ik in Antwerpen doe (hoe cool zou het wel niet geweest zijn om 'Contemporary Cinema' te kiezen? Een welgemeende 'fuck you' aan de Plantijn die dit niet accepteerde). Concreet kwam het er op neer dat ik moest pakken wat ik kon krijgen:

Journalism, Media Communication and Culture
De omschrijving leek me interessant, maar uiteindelijk draaide dit uit in een waar kutvak. Vreselijk pretentieus en moeilijk for the sake of it. Ik had dit vak van twee docenten, waarvan de ene zichzelf een beetje te serieus neemt en de andere eruit ziet als Daniel Johnston met een Barcelonasjaal. Elke week kregen we een tekst voorgeschoteld, waar ik soms uren verduft op zat te kijken, zinnen dertien maal herhalend en ze nog niet snappend. Om vervolgens gerustgesteld te worden door mijn Engelse klasgenoten met de boodschap dat zij er ook kop noch staart aan kregen. Uiteindelijk een recensie en een essay voor moeten schrijven en een examen afgelegd. Resultaten nog niet bekend.

Online Magazine Production

Waar 'Journalism, Media Communication and Culture' erg theoretisch was, was dit het tegenovergestelde. Dit vak ging over de online kant van de journalistiek en de nadruk lag op zelf dingen doen. In kleine groepjes analyseerden we een online magazine (in ons geval het ook in België bekende VICE) om er daarna een presentatie over te geven. Daarna moesten we zelf aan de slag: we maakten een online jongerenreismagazine, waarvoor we zowel de vorm als de inhoud moesten aanbrengen. De samenwerking met mijn Engels groepje (een tamzak en twee strevers die altijd op de kap van de tamzak zaten) verliep aangenaam, en uiteindelijk waren we ook best tevreden met het eindresultaat.

Interpreting the UK

Een vak voor uitwisselingsstudenten dat ik er vrijwillig (jawel, je hoort het goed) bijnam. De nadruk in dit vak ligt op het beter leren kennen van het Verenigd Koninkrijk en tegelijkertijd de kennis van de Engelse taal aanscherpen. Het vak bestond uit twee delen: 'Image and Impact' en 'UK Film'. In het eerste deel besteedden we aandacht aan het beeld, zowel intern als extern, van het Verenigd Koninkrijk, en aan de impact die het land heeft op andere landen (bijvoorbeeld, in verband met de Europese Unie, de Ierse kwestie, conflicten als de oorlog in Irak, ...). Voor het tweede deel bekeken we elke week een Britse film - o.a. Trainspotting, Billy Elliott, In the Name of the Father, Dirty Pretty Things en Pride and Prejudice passeerden de revue - om die nadien in de klas te bespreken.

update

Zoals wel vaker gebeurt met mijn projecten, ga ik ze na een tijdje verwaarlozen. Het nieuwe is eraf, de luiheid slaat toe, mijn aandacht wordt afgeleid door YouTubefilmpjes of ik ga liever pinten pakken. Dat gebeurde ook met deze blog. Maar nu volgt er toch een update van wat ik hier de laatste weken zoal heb uitgestoken.

Net voor kerst kreeg ik bezoek van Leen en Kristof. Stoer trotseerden we de barre koude voor een namiddag in Winchester, het naburige stadje waar de ronde tafel van de machtige ridders van de ronde tafel hangt (een tafel dient normaal niet om te hangen, maar in Engeland doen ze graag tegendraads, een les die ik al vlug leerde). Voor de gelegenheid was er ook een kerstmarkt en een ijspiste neergepoot wat het gezeligheidsgehalte enkel maar verhoogde. Daarna volgde nog een dagje Southampton en enkele dagen Londen alwaar de sneeuwpret niet te drukken was.

Kerstmis vierde ik in Canadees (en Duits) gezelschap en dus ben ik ook een paar prachtige warme Canadese wanten rijker. Jochei!

Voor de nieuwjaarsperiode besloten enkele makkers uit Mol af te zakken richting UK. Een dagje Londen was niet meer dan een opwarmertje voor de epische oudjaarsavond die ik voorbereid had. Zes gangen stonden er op het menu (I kid you not) en uiteraard was de koelkast goed gevuld. Het Frans gezelschap dat ons last minute vervoegde, maakte het compleet.

Na een dagje bekomen, uitwaaien en frisbeeën in Southampton Common Parc (katers bleven gelukkig grotendeels uit, maar de zin om actief te zijn op nieuwjaarsdag is meestal niet onmiddellijk aanwezig), besloten we nog een dagje Brighton mee te pikken. In een aangenaam winterzonnetje badend, is dit kuststadje een absolute aanrader.

Zo, nu weten jullie weer waar ik me de laatste tijd mee beziggehouden heb. Nog een kleine drie weken en het is gedaan met jullie rust, want dan kom ik terug naar het vaderland.

P.S.1. vandaag eindelijk sneeuw in Southampton! In die mate zelfs dat mijn universiteit mogelijk niet open is morgen. Win-win heet zoiets! Ik kijk er al naar uit om nietsvermoedende Spanjaarden, die amper weten wat sneeuw is, te belagen met een regen van sneeuwballen. Uit de buurt van doorwinderde Scandinaviërs blijf ik wijselijk weg, zo laf ben ik wel.

P.S.2. als nieuwjaarcadeautje een kerstliedje van - naar mijn onbescheiden mening - dé band van 2009: