Sinds deze week is mijn Engelse schoolcarrière afgelopen. In een ver vervlogen verleden (vorig decennium!) vatte ik het plan op om jullie daar wat meer over te vertellen, maar altijd was er wel iets anders te melden, zodat dit plan tot op de dag van vandaag naar de achtergrond werd verwezen.
Maar zoals je wel kan verwachten (merk die spanningsboog in de vorige paragraaf) komt daar nu verandering in. Vooreerst moet ik zeggen dat naar school gaan in Southampton toch wel erg verschilt van dezelfde activiteit in het vertrouwde Belgenland. Om te beginnen heb ik officieel maar tien uur les (in de praktijk is dat vaak zelfs nog minder). Daar tegenover staat dan wel dat ik veel voor school moet doen buiten de les: teksten lezen, dingen opzoeken, ... Een vak heeft hier ook altijd twee delen: de gewone les en het seminarie, waar er inbreng van de studenten wordt verwacht. Als een tamme patatzak met een kater naar de les komen is dus niet echt de meest aan te raden optie.
Voor ik naar hier kwam, moest ik de vakken kiezen die ik in Southampton wou doen. Aangezien ik maar voor een semester over het Kanaal trok, was dat geen evidentie want de meeste vakken zijn jaarvakken en bovendien moest ik nog rekening houden met het aantal studiepunten dat ik moest halen. Kwam nog eens bij dat ik van mijn thuisschool geen vakken mocht nemen uit de brede noemer 'Journalistiek' die te ver afwijken van wat ik in Antwerpen doe (hoe cool zou het wel niet geweest zijn om 'Contemporary Cinema' te kiezen? Een welgemeende 'fuck you' aan de Plantijn die dit niet accepteerde). Concreet kwam het er op neer dat ik moest pakken wat ik kon krijgen:
Journalism, Media Communication and Culture
De omschrijving leek me interessant, maar uiteindelijk draaide dit uit in een waar kutvak. Vreselijk pretentieus en moeilijk for the sake of it. Ik had dit vak van twee docenten, waarvan de ene zichzelf een beetje te serieus neemt en de andere eruit ziet als Daniel Johnston met een Barcelonasjaal. Elke week kregen we een tekst voorgeschoteld, waar ik soms uren verduft op zat te kijken, zinnen dertien maal herhalend en ze nog niet snappend. Om vervolgens gerustgesteld te worden door mijn Engelse klasgenoten met de boodschap dat zij er ook kop noch staart aan kregen. Uiteindelijk een recensie en een essay voor moeten schrijven en een examen afgelegd. Resultaten nog niet bekend.
Online Magazine Production
Waar 'Journalism, Media Communication and Culture' erg theoretisch was, was dit het tegenovergestelde. Dit vak ging over de online kant van de journalistiek en de nadruk lag op zelf dingen doen. In kleine groepjes analyseerden we een online magazine (in ons geval het ook in België bekende VICE) om er daarna een presentatie over te geven. Daarna moesten we zelf aan de slag: we maakten een online jongerenreismagazine, waarvoor we zowel de vorm als de inhoud moesten aanbrengen. De samenwerking met mijn Engels groepje (een tamzak en twee strevers die altijd op de kap van de tamzak zaten) verliep aangenaam, en uiteindelijk waren we ook best tevreden met het eindresultaat.
Interpreting the UK
Een vak voor uitwisselingsstudenten dat ik er vrijwillig (jawel, je hoort het goed) bijnam. De nadruk in dit vak ligt op het beter leren kennen van het Verenigd Koninkrijk en tegelijkertijd de kennis van de Engelse taal aanscherpen. Het vak bestond uit twee delen: 'Image and Impact' en 'UK Film'. In het eerste deel besteedden we aandacht aan het beeld, zowel intern als extern, van het Verenigd Koninkrijk, en aan de impact die het land heeft op andere landen (bijvoorbeeld, in verband met de Europese Unie, de Ierse kwestie, conflicten als de oorlog in Irak, ...). Voor het tweede deel bekeken we elke week een Britse film - o.a. Trainspotting, Billy Elliott, In the Name of the Father, Dirty Pretty Things en Pride and Prejudice passeerden de revue - om die nadien in de klas te bespreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten