the last page

De laatste dagen zijn aangebroken (beeld je nu een bombastisch filmmuziekje in om het moment wat dramatischer te maken). Op zondag keer ik huiswaarts. Omdat de volgende dagen ongetwijfeld hectisch en druk worden, ben ik vandaag begonnen met het eerste voorbereidend werk door de posters van de muur te halen. Niet alleen is dat een saaie job, het is ook best wel een symbolisch moment. De laatste nachten zal ik dus niet doorbrengen in mijn kleine maar oh zo fijne kamertje, maar in een klinische omgeving waaruit alle levenslust is weggehaald.

Foto's voor:

Foto's na heb ik niet en ben ook niet van plan er te maken. Beeld je gewoon dezelfde kamer in, maar dan kleur- en zielloos.

Zoals ik al zei, zullen de laatste dagen goedgevuld zijn. Straks ga ik met de rest van ons huis eten op uitnodiging van de bewoners van het andere huis van onze 'landlord', tevens uitwisselingsstudenten en goede vrienden. Morgen ga ik een laatste keer naar Londen, en op vrijdag brengen we een bezoekje aan Portsmouth. Zaterdag speelt Southampton FC voor de FA Cup tegen Ipswich Town en wordt het eindelijk tijd om eens een voetbalwedstrijd bij te wonen. En 's avonds is er uiteindelijk het obligate afscheidsfeest, op een avond die ongetwijfeld intens gaat worden.

Vijf willekeurige dingen die ik ga missen:

1- In de universiteit 'The Guardian' kopen voor 40p, vooral op vrijdagen wanneer die krant een uitstekende muziek- en filmbijdrage herbergt en met een lang weekend om te lezen voor de boeg.

2- De vriendelijke kassiers en kassiersters in ASDA die je steevast begroeten met een welgemeende 'hi ya', vervolgens vragen of ze moeten helpen en ook altijd wel een neef, nonkel of jeugdvriend in pakweg Luik hebben wonen wanneer je je Belgische identiteitskaart moet tonen omdat je alcohol koopt.* Gerelateerd: de openinsuren van eerdergenoemde winkel. Mocht je om half tien 's avond een hongeraanvalletje krijgen en je hebt niets in huis, kan je nog altijd snel een pizza gaan kopen.

(*het beleid van ASDA is om aan iedereen die er jonger dan 25 uitziet de identiteit te vragen. Ik ben dus best blij dat ik meestal m'n pas moet laten zien. Het tegendeel zou me verontrusten)

3- Cocktails gaan drinken tijdens het happy hour van Qué Pasa (twee voor £4,95, een deal gemaakt van WIN)

4- Mijn huis en haar bewoners: het Jovanovic-Engels van Francesco ("Yez, I have the problem with the my language"), de legendarische pech van Agnieszka, de apéros met Yohan en Céline.

5- ALLE ANDERE MENSEN DIE VAN DIT SEMESTER EEN WONDERLIJKE BELEVENIS GEMAAKT HEBBEN. Als ik kon, ik nam ze mee in mijn valies naar België. <3